15-16 Haziran 1970 işçi eylemleri, 1991 Zonguldak İşçi Yürüyüşü ve 2013 Gezi eylemleriyle birlikte Türkiye’de toplumsal hareketler tarihinin en görkemli anlarından birini oluşturur. O iki gün, İstanbul, Kocaeli ve Sakarya’da on binlerce sanayi işçisi, Aşık İhsani’nin deyişiyle, ayağa kalkmış ve kurulan bütün barikatları aşıp fabrikalardan caddelere ve meydanlara akmış, bir sınıf olarak örgütlenme yeteneğini ve gücünü herkese göstermiştir.
İşçi sınıfının en nitelikli unsurlarını harekete geçiren gelişme, görünüşte Sendika ile Toplu İş Sözleşmesi, Grev ve Lokavt kanunlarında yapılmak istenen değişikliklerdi. Yapılmak istenen değişikliklerle sendikal haklar tırpanlanıyor, DİSK yok edilerek Türk-İş tek sendikal örgüt haline dönüştürülmek isteniyordu.
- Bu iki günlük eylemlilik, işçi sınıfının siyasal ve toplumsal gücünü göstermiştir. İşçilerin bu direnişine katılım hayli yüksek olmuştur. Sadece sol eğilimliler değil, hemen her kesimden emekçiler bu büyük yürüyüşe katılır.
- İşçiler Türk bayrakları altında yürür ve polis ile asker barikatları önünde Türk bayrakları ve marşlarla direnirler. Eldeki dövizlerde Süleyman Demirel, ABD sermayesinin adamı, Morisoncu ve işçi düşmanı olarak yer alır.
- Kadınların katılımı bir hayli yüksektir ve bizzat direnişin içinde ve hatta önlerinde yer alırlar.
15-16 Haziran’ı Kocaeli ve İstanbul’da yaşamış Nurhan ve Özcan Bayraktar, Ferhan Umruk o günlerdeki izlenimlerini konuştuk. KHK ile işinden edilmiş öğretim üyesi Faruk Alpkaya da BirartıBir (https://birartibir.org/emek/348-isci-sinifinin-ben-varim-dedigi-gunler) için hazırladığı döneme ait gazetelerden ve yayınlardan derlediği 15-16 Haziran Büyük İşçi Direnişi ile ilgili detayları konuştuk.
| Yayına hazırlayan | Aydın Bodur |
| Teşekkür | Faruk Alpkaya |
| Video | Aydın Bodur |
